Afkicken: Hoe werkt het en welke 4 fases moet je doorlopen?

Afkicken is het hele proces van stoppen met het gebruik van verslavende middelen tot het herstellen van de geestelijke en lichamelijke gezondheid. Het omvat medische, psychologische en sociale uitdagingen om afhankelijkheid te overwinnen en een gezonde levensstijl te ontwikkelen.

Volgens Jellinek zijn er in Nederland ongeveer 2 miljoen mensen die verslaafd zijn of een verslavend middel misbruiken en baat hebben bij afkicken.

Je doorloopt verschillende fases om te starten, beginnend bij het erkennen van het probleem. Daarna detoxificatie om het lichaam te zuiveren en het aanpakken van onderliggende problemen die tot de verslaving hebben geleid. Tot slot blijf je er aan werken met nazorg om terugval te voorkomen.

Een afkickkliniek is niet altijd noodzakelijk, maar kan essentieel zijn, zeker voor ernstige gevallen. Belangrijke behandelingen omvatten individuele en groepstherapie, medicatie om ontwenningsverschijnselen te beperken, en levensvaardigheidstrainingen.

Ontwenningsverschijnselen zijn vaak een grote uitdaging. Ze variëren van mild tot levensbedreigend en vereisen soms medische interventie om veiligheid te garanderen.

Verslaving heeft een diepgaande impact op het individu en diens omgeving, leidend tot sociale, financiële, en gezondheidsproblemen.

Hoe begin je met afkicken van verslavende middelen?

Om te beginnen met het afkicken van verslavende middelen, is professionele hulp essentieel. Cruciaal is het beheersen van de drang en het aanpakken van de onderliggende oorzaken. Belangrijk is om te weten dat het proces uit meerdere stappen bestaat. Eerste stappen omvatten het raadplegen van een dokter of specialist en mogelijk het deelnemen aan een afkickprogramma, zowel klinisch (inpatient) als poliklinisch of ambulant (outpatient).

Toewijding aan soberheid en het ontwikkelen van nieuwe, gezonde gewoonten zijn fundamenteel in het herstelproces, maar afkicken kan uitdagend zijn en pogingen om te stoppen kunnen gevaarlijk zijn zonder de juiste medische begeleiding. Daarom is het belangrijk om voorbereid te zijn en de nodige stappen te ondernemen om veilig en effectief te herstellen.

Aan het begin van de weg naar herstel staat het erkennen van het probleem en het aangaan van een gesprek met een professional, eventueel de huisarts voor een doorverwijzing.

Welke 4 fases zijn er in het afkickproces?

Afkicken begint met het doorlopen van verschillende fases, waarbij rehabilitatiestappen in drugsverslaving volgens Georgakas, P. (2010) veranderingen in denken, levensstijl, sociale vaardigheden, werkvaardigheden, samenwerking met leeftijdsgenoten en het organiseren van vrije tijd omvatten.

De 4 fases die doorlopen moeten worden bij het afkicken zijn de volgende.

1. Erken het probleem: Het besef dat er een verslavingsprobleem bestaat, is cruciaal.
2. Begin met detoxificatie: Het lichaam vrijmaken van verslavende stoffen onder medisch toezicht.
3. Pak onderliggende problemen aan: Identificeer en behandel psychologische, emotionele of sociale kwesties.
4. Blijf eraan werken met nazorg: Voortdurende ondersteuning en therapieën om terugval te voorkomen.

Het doorlopen van deze fases is essentieel voor een succesvol herstelproces. Elke fase richt zich op specifieke aspecten van verslaving en herstel, waarbij de nadruk ligt op het aanleren van nieuwe vaardigheden, het aanpakken van onderliggende problemen en het ontwikkelen van effectieve copingstrategieën.

1. Erken het probleem

De eerste fase naar herstel is het erkennen van het probleem. Dit is cruciaal in de strijd tegen verslaving omdat het de basis legt voor alle verdere herstelstappen. Zonder erkenning van het probleem, blijft de persoon in ontkenning en is de kans op succesvol herstel aanzienlijk kleiner.

Volgens Cournoyer, L., Brochu, S., Landry, M., & Bergeron, J. (2007) is het erkennen van het probleem belangrijk in de drugrehabilitatie omdat uitval een aanzienlijk probleem is, met de hoogste uitvalpercentages in drugrehabilitatieprogramma’s.

Erkenning helpt om de motivatie voor behandeling te verhogen en kan preventief werken om verdere schade te beperken. Het vroegtijdig herkennen van verslavingsgedrag, zoals het besteden van veel geld aan substanties, zich terugtrekken uit familie en sociale kringen, het verwaarlozen van verplichtingen, en het ervaren van fysieke en emotionele ongemakken, kan leiden tot een eerder en dus effectiever herstelproces.

Het is belangrijk om te weten dat verslavingsproblemen complex zijn en kunnen variëren in intensiteit en presentatie van persoon tot persoon. Het herkennen van de tekenen van verslaving vereist een zekere mate van zelfbewustzijn en de bereidheid om professionele hulp te zoeken.

2. Begin met detoxificatie

Detoxificatie is het proces waarbij het lichaam wordt gereinigd van schadelijke stoffen, zoals drugs en alcohol. Deze fase is cruciaal in het herstel van verslaving omdat het de fysieke afhankelijkheid van de verslavende substantie aanpakt. Detoxificatie zorgt ervoor dat giftige resten uit het systeem worden verwijderd, wat de weg vrijmaakt voor verdere behandeling gericht op de psychologische aspecten van verslaving.

Het is belangrijk te kiezen voor een professionele setting waarin detoxificatie plaatsvindt, omdat dit de veiligheid en het succes van het proces kan waarborgen. Afkickverschijnselen kunnen gevaarlijk zijn en vereisen vaak medisch toezicht. Medische detoxificatie, waarbij gebruik wordt gemaakt van medicatie om de ontwenningsverschijnselen te beheersen, verhoogt de kans op een succesvolle overgang naar een drugsvrij leven.

De duur van de detoxificatie kan variëren, afhankelijk van verschillende factoren zoals de ernst van de verslaving en de gebruikte stoffen. Het is essentieel om een uitgebreide beoordeling te laten uitvoeren door een arts om de meest geschikte detoxificatiemethode te bepalen. Sommige individuen kunnen baat hebben bij een geleidelijke vermindering van het gebruik, terwijl anderen mogelijk abrupt moeten stoppen, altijd onder medisch toezicht.

Volgens onderzoek van Kornør en Waal (2005) heeft therapeutische detoxificatie een hoger succespercentage (48%) heeft in vergelijking met niet-therapeutische detoxificatie (22%). Dit benadrukt het belang van een goed beheerde detoxificatiefase als sleutelcomponent voor een succesvol herstel van verslaving.

Detoxificatie bereidt het individu voor op verdere behandeling door het lichaam te zuiveren en de kans op een succesvolle overgang naar een drugsvrij leven te vergroten. Het is een cruciale stap die gevolgd moet worden door een uitgebreid behandelprogramma dat zowel de fysieke als de psychologische aspecten van verslaving aanpakt.

3. Pak onderliggende problemen aan

Onderliggende problemen zijn complexe kwesties die bijdragen aan de ontwikkeling en instandhouding van verslavingsgedrag, inclusief psychologische, sociale, en biologische factoren. Het aanpakken van deze problemen is cruciaal in de herstelfase van verslaving.

Volgens Stolerman (1992) vereist het adresseren van onderliggende problemen bij drugsgebruik een focus op het drugszoekende gedrag, de onderliggende gedrags- en neurale mechanismen, en de omgevingsprikkels die geconditioneerd zijn aan de effecten ervan. Deze benadering omvat een uitgebreide evaluatie om de bijdragende individuele factoren te identificeren en behandelt zowel de verslaving als de onderliggende oorzaken door middel van een combinatie van therapieën.

Effectieve behandeling biedt individuele, cognitieve gedragstherapie, groepstherapie, en familieondersteuning, en richt zich op het verbeteren van copingvaardigheden en het verhogen van de stressbestendigheid. Het herkennen van trauma’s die bijdragen aan verslavingsgedrag en het behandelen van dubbele diagnoses zijn essentieel.

Behandelingen die een holistische benadering hanteren, integreren praktijken die de algemene mentale gezondheid bevorderen, waaronder medicatie, voortdurende nazorg, en herstelprogramma’s. Dit voorkomt terugval, vermindert de kans op terugkeer naar drugsgebruik, verlicht symptomen die door verslaving worden verergerd, en verbetert de levenskwaliteit.

4. Blijf eraan werken met nazorg

Nazorg is een cruciale fase in het herstel van verslaving, gericht op het behouden van de tijdens de behandeling opgedane vooruitgang en het voorkomen van terugval. Het omvat regelmatige deelname aan therapie, zowel individueel als in groepen, en biedt ondersteuning bij het omgaan met dagelijkse uitdagingen en het beheren van triggers.

Nazorg helpt individuen hun nieuw aangeleerde vaardigheden in de praktijk te brengen, biedt een veilige omgeving om te werken aan het verfijnen van deze technieken en zorgt voor een gestructureerde aanpak om sober te blijven.

In deze fase is deelname aan nazorgprogramma’s essentieel voor het verminderen van de kans op terugval.

Onderzoek van Lash, S., Burden, J., Monteleone, B., & Lehmann, L. (2004) in “Addictive behaviors” toont aan dat sociale versterking van de deelname aan nazorggroepstherapie leidt tot minder alcoholgebruik en hogere abstinentiepercentages na 6 maanden. Dit benadrukt het belang van een ondersteunend sociaal netwerk en de positieve impact van groepstherapie op herstel.

Verder onderzoek door Brown, B., O’grady, K., Battjes, R., & Farrell, E. (2004) in “The American journal on addictions” wijst uit dat nazorg ook bijzonder belangrijk is voor het verminderen van drugsgebruik. Optimisme/pessimisme over de toekomst en religieuze observantie zijn ook significante voorspellers voor het gebruik van middelen. Dit benadrukt dat nazorg een sleutelrol speelt in het herstelproces door niet alleen te focussen op het vermijden van middelengebruik, maar ook door aandacht te besteden aan de algehele levenshouding en-stijl van de individu.

Nazorg is dus een onmisbare schakel in het langetermijnherstel van verslaving, die individuen helpt om hun herstel te onderhouden, terugval te voorkomen en een betere kwaliteit van leven te ontwikkelen.

Is afkicken in een kliniek noodzakelijk?

Een afkickkliniek is een gespecialiseerde medische voorziening die hulp biedt aan mensen die verslaafd zijn aan alcohol, drugs of andere verslavende substanties. Deze klinieken bieden een breed scala aan behandelingen, waaronder medisch begeleide ontgifting, individuele en groepstherapie, en programma’s voor het leren omgaan met triggers en het voorkomen van terugval. Afkickklinieken zijn er in verschillende vormen, zoals poliklinische behandelingen, waarbij de cliënt thuis woont en regelmatig de kliniek bezoekt, en klinische opnames, waarbij de cliënt voor een bepaalde periode in de kliniek verblijft.

Of afkicken in een kliniek noodzakelijk is, hangt af van de ernst van de verslaving, de specifieke behoeften van de persoon en of eerdere pogingen om te stoppen succesvol waren. Voor sommige mensen met een ernstige verslaving of die meerdere keren tevergeefs hebben geprobeerd te stoppen, kan een verblijf in een afkickkliniek cruciaal zijn. Deze klinieken bieden een veilige omgeving, weg van de mogelijkheid tot gebruik, en bieden gespecialiseerde medische zorg om de fysieke ontwenningsverschijnselen te beheren. Daarnaast bieden ze toegang tot professionele hulpverleners die kunnen helpen bij het aanpakken van de onderliggende oorzaken van de verslaving, zoals mentale gezondheidsproblemen.

In het algemeen bieden afkickklinieken de beste kans op herstel voor mensen met ernstige verslavingen of die specifieke medische of psychologische zorg nodig hebben.

Wat kun je van het proces verwachten in een afkickkliniek?

Het proces van verslavingsbehandeling in een kliniek begint typisch met een intakegesprek om de specifieke behoeften en het niveau van zorg te bepalen. Afhankelijk van de aard en ernst van de verslaving, kan een detoxificatie volgen, medisch begeleid om veilig van verslavende stoffen af te komen en ontwenningsverschijnselen te beheren. Hierna volgt een individueel behandelplan, gebaseerd op persoonlijke behoeften, dat zowel individuele als groepstherapiesessies omvat. Deze sessies gebruiken vaak cognitieve gedragstherapie en andere gedragsbenaderingen om copingmechanismen te ontwikkelen.

Een typische week in de kliniek bevat een mix van therapie, vaardigheidstraining, educatieve klassen en workshops gericht op het voorkomen van terugval, stressmanagementtechnieken, en gezondheidszorg. Patiënten leren over de psychologische aspecten van verslaving, krijgen ondersteuning in het ontwikkelen van een nuchter leven en werken aan hun persoonlijke doelen.

Een essentieel onderdeel van het proces is de voorbereiding op het leven na de kliniek. Dit omvat het maken van nuchtere leefafspraken, het verkrijgen van werk, en het opbouwen van een ondersteunend netwerk.

Welke verschillende afkickprogramma’s kun je volgen?

Er zijn twee hoofdtypen afkickprogramma’s: ambulante en klinische behandelingen. Klinische behandelingen vereisen dat patiënten in een faciliteit verblijven, bieden 24-uurs toezicht en zijn meestal gericht op ernstige verslavingen.

Ambulante behandelingen bieden meer flexibiliteit, staan patiënten toe thuis te blijven wonen en hun dagelijkse verantwoordelijkheden te onderhouden. Ze zijn doorgaans geschikt voor milde tot matige verslavingen en omvatten regelmatig bijgewoonde therapie sessies, zoals individuele, groepstherapie of een combinatie hiervan.

De keuze tussen deze verschillende afkickprogramma’s hangt af van meerdere factoren, waaronder de ernst van de verslaving, de aanwezigheid van co-voorkomende stoornissen, de behoefte aan medisch toezicht, en de mogelijkheid om een ondersteunend thuisomgeving te onderhouden.

Welke kosten zijn verbonden aan het afkicken in een kliniek?

De kosten verbonden aan afkicken in een kliniek variëren sterk. Belangrijk is dat de prijs afhangt van het soort behandeling: ambulant of klinisch. Klinische opnames zijn doorgaans duurder vanwege de intensievere zorg en accommodatie. De duur van de behandeling speelt ook een sleutelrol; hoe langer het verblijf, hoe hoger de kosten.

Typische kostenposten omvatten therapie, medicatie, detoxificatie, en nazorgprogramma’s. Verzekeringen dekken vaak een deel van de kosten, maar dekking varieert per polis. Sommige klinieken bieden een glijdende schaal voor tarieven, gebaseerd op inkomen, of betalingsplannen en financieringsopties.

Extra kosten kunnen ontstaan door verloren inkomsten tijdens het verblijf, reiskosten, en mogelijke verborgen uitgaven zoals kosten voor speciale diensten of activiteiten. Het is essentieel om vooraf duidelijkheid te krijgen over wat wel en niet inbegrepen is.

Wat zijn de belangrijkste behandelmethodes die worden gebruikt voor alcohol en drugverslaving?

De belangrijkste behandelmethodes voor alcohol- en drugverslaving omvatten een combinatie van cognitief-gedragstherapeutische benaderingen, farmacotherapie, motivationele gespreksvoering en motivatietraining. Volgens Krzysztofiak, M., & Kusztal, J. (2023) in hun onderzoek “Combined methods in addiction psychotherapy”, zijn deze methoden het meest effectief in verslavingspsychotherapie. Ze helpen verslaafden negatieve gedragspatronen te identificeren en te veranderen, verbeteren de motivatie, en leren vaardigheden om met stress om te gaan en terugval te voorkomen.

Behandelingen variëren van ambulante zorg tot intensieve, klinisch begeleide programma’s waarbij patiënten in een behandelcentrum verblijven. Medicatie, zoals naltrexon, wordt gebruikt om ontwenningsverschijnselen te verminderen en hunkering naar opiaten te beheersen. Motivationele gespreksvoering versterkt de motivatie en betrokkenheid bij de behandeling, terwijl cognitieve gedragstherapie helpt bij het herkennen en aanpakken van gedachten en gedragingen die tot gebruik leiden.

Groepstherapie biedt een ondersteunende omgeving waarin patiënten leren van de ervaringen van anderen, terwijl familieondersteuning essentieel is voor het onderhouden van veranderingen op lange termijn. Aanvullende en holistische benaderingen, zoals kunsttherapie of mindfulness, worden vaak gecombineerd met reguliere behandelingen om specifieke behoeften aan te pakken.

Nazorg en doorlopende ondersteuningsprogramma’s, zoals die van Anonieme Alcoholisten of Narcotics Anonymous, zijn cruciaal voor het behoud van soberheid. Behandelingen voor dubbele diagnose, die zowel geestelijke gezondheidsstoornissen als verslaving aanpakken, zijn ook essentieel, omdat ze de onderliggende oorzaken van verslaving aanpakken en de algehele kwaliteit van leven verbeteren.

Wat zijn de grootste uitdagingen bij een alcoholverslaving?

De grootste uitdagingen bij een alcoholverslaving zijn het herkennen en toegeven van het probleem. Vaak ontkennen mensen hun verslaving, wat hulp zoeken vertraagt. Alcoholverslaving, een chronische aandoening, verandert de hersenen en beïnvloedt hoe men genot ervaart, wat het moeilijk maakt te stoppen ondanks ernstige gezondheidsrisico’s. Het beheersen van trek en impulsen om te drinken, vooral in de beginfase, vereist sterke wilskracht en professionele ondersteuning. Ontwenningsverschijnselen kunnen potentieel gevaarlijk zijn, wat een zorgvuldige medische begeleiding noodzakelijk maakt.

De beschikbaarheid van alcohol en de maatschappelijk geaccepteerde aard ervan compliceren het vermijden van triggers en het handhaven van soberheid. Daarnaast veroorzaakt alcoholmisbruik ernstige lichamelijke gezondheidsproblemen, waaronder lever-, hart- en cognitieve aandoeningen, wat de kwaliteit van leven aanzienlijk vermindert.

Wat zijn de grootste uitdagingen bij een drugverslaving?

De grootste uitdagingen bij een drugverslaving zijn het herkennen en toegeven van het probleem, wat vaak vertraagd wordt door ontkenning. Dit compliceert de zoektocht naar hulp. De chronische aard van verslaving vereist een langdurige, soms levenslange, behandeling en ondersteuning. Het beheersen van ontwenningsverschijnselen, hevige verlangens en triggers is bijzonder uitdagend in de beginfase.

Verslaving tast zowel de mentale als fysieke gezondheid aan, met potentieel gevaarlijke gevolgen. Het veroorzaakt ook sociale en persoonlijke problemen, waaronder het verstoren van relaties en het creëren van stigma, wat mensen ervan weerhoudt professionele hulp te zoeken.

Wat zijn de grootste uitdagingen bij een gedragsverslaving?

De grootste uitdagingen bij een gedragsverslaving zijn het gebrek aan erkenning en begrip. In tegenstelling tot verslavende middelen, worden gedragsverslavingen zoals gokken, winkelen of internetgebruik vaak niet officieel als diagnose erkend. Dit maakt het moeilijk voor individuen om de ernst van hun situatie te herkennen en de noodzakelijke hulp te zoeken.

De alomtegenwoordigheid van triggers in het dagelijks leven, zoals winkels of online platforms, maakt het vermijden van verleidingen en het voorkomen van terugval extra uitdagend.

Met welke ontwenningsverschijnselen krijg je te maken bij het afkicken?

De meest voorkomende ontwenningsverschijnselen zijn angst, rusteloosheid, prikkelbaarheid, stemmingswisselingen, misselijkheid, braken, zweten, trillen, slapeloosheid, slaapstoornissen, hoofdpijn, spierpijn, verhoogde bloeddruk, vermoeidheid, depressie, verlangen naar de substantie, en concentratiemoeilijkheden.

De ernst en duur van de ontwenningsverschijnselen variëren afhankelijk van het type substantie, de duur van het gebruik, en de individuele fysiologie en mentale gezondheid. Bijzonder ernstige gevallen kunnen leiden tot potentieel gevaarlijke symptomen zoals toevallen, hallucinaties, en delirium tremens.

Medisch toezicht wordt aanbevolen voor individuen die afkicken, om de veiligheid te waarborgen en de ernst van de symptomen te beheersen. Een medisch begeleide detox kan helpen de symptomen te verminderen en de algehele gezondheid te beschermen.

Wat is de impact van verslaving op de maatschappij?

Verslaving heeft ook impact op de maatschappij. Het leidt tot hogere kosten voor gezondheidszorg en criminaliteitsbestrijding. Verslaving vergroot de kans op eigendomsdelicten en geweldsmisdrijven, waardoor de vraag naar politie-inzet en justitiële middelen toeneemt.

Openbare veiligheid lijdt onder verslaving door een toename van ongevallen, waaronder rijden onder invloed. Schoolprestaties dalen, wat de toekomstige economische bijdrage van jongeren beïnvloedt. Verslaving veroorzaakt een significante belasting voor families, van financiële problemen tot emotionele spanningen. De maatschappij draagt hoge kosten voor het behandelen van verslavingsgerelateerde gezondheidsproblemen, zoals infectieziekten door intraveneus druggebruik.

Heeft familie van de verslaafde ook ondersteuning nodig bij het afkicken?

Ook de familie van een verslaafde heeft ondersteuning nodig tijdens dit proces. Het is belangrijk dat zij toegang hebben tot hulp en steun om te kunnen omgaan met de emotionele en praktische gevolgen van de verslaving van hun geliefde.

Er zijn verschillende manieren waarop support aan familieleden wordt geboden. Zo kunnen steungroepen een veilige en ondersteunende omgeving bieden waarin zij hun ervaringen kunnen delen en van elkaar kunnen leren.

Familie van de verslaafde heeft ook ondersteuning nodig bij het afkicken. Verslaving raakt niet alleen de persoon zelf, maar ook zijn naasten. Familieleden ervaren vaak stress, angst en onzekerheid.

Is de zorg bij afkicken in het buitenland net zo goed als in Nederland?

Bij het kiezen van een afkickprogramma in Nederland of het buitenland, hangt de kwaliteit van de zorg af van verschillende factoren. De kwaliteit kan in bepaalde landen net zo goed of zelfs beter zijn dan in Nederland, maar dit is niet altijd het geval. Belangrijk is om te kijken naar de accreditatie en erkenning van de instelling door gerenommeerde instanties. Deze accreditaties tonen aan dat een faciliteit voldoet aan bepaalde standaarden voor zorg en behandeling.

Lokale licenties en accreditaties zijn essentieel, omdat ze helpen verzekeren dat de zorginstelling voldoet aan de vereiste kwaliteitsnormen. In sommige landen kunnen de zorgstandaarden significant lager liggen dan in Nederland, wat de effectiviteit van de behandeling kan beïnvloeden. Het is daarom belangrijk om grondig onderzoek te doen naar de faciliteit en de aangeboden behandelingen.

De keuze voor een buitenlandse afkickkliniek kan voordelen hebben in termen van anonimiteit, potentieel lagere kosten, en een verandering van omgeving die sommige mensen als positief ervaren voor hun herstelproces. Echter, uitdagingen zoals taalbarrières, culturele verschillen, en de afstand van sociale netwerken kunnen nadelen vormen.

Kun je iemand tegen hun zin in helpen met afkicken?

Het is erg moeilijk iemand tegen hun zin in te helpen met afkicken. Afkicken vereist motivatie en de bereidheid van de persoon zelf; dwang is zelden effectief en kan schade aanrichten. Het is belangrijk te focussen op het aanbieden van steun en informatie, in plaats van te forceren.

Een liefdevolle benadering, waarbij men de opties voor behandeling uitlegt en de nadruk legt op de positieve aspecten van herstel, is cruciaal. Het uiteindelijke besluit om hulp te zoeken, rust bij de individu. Volwassenen kunnen niet tegen hun wil worden gedwongen, tenzij ze een direct gevaar vormen.

Hoeveel mensen gebruiken drugs?

Volgens het Drugsrapport 2021 van het Europees Waarnemingscentrum voor drugs en drugsverslaving hebben naar schatting 17,4 miljoen jongvolwassenen (15-34 jaar) in Europa het afgelopen jaar drugs gebruikt, wat neerkomt op 16,9%. Het gebruik is voornamelijk onder jongvolwassenen te vinden. Mannen gebruiken dubbel zo vaak drugs (21,6%) als vrouwen (12,1%).

Uit onderzoek van het Trimbos-instituut blijkt dat 12,5% van de studenten wel eens cocaïne heeft gebruikt. Onder 12- t/m 16-jarige scholieren heeft 48% wel eens alcohol gedronken, 17% heeft gerookt, 10% heeft cannabis gebruikt en 2% heeft ervaring met XTC.

Het afkicken van drugs is moeilijk vanwege de fysieke en mentale afhankelijkheid die drugsgebruik kan veroorzaken, evenals de ontwenningsverschijnselen en de veranderingen in de hersenen die het proces bemoeilijken. Het vereist vaak medische hulp en psychologische ondersteuning om met succes van drugsverslaving af te komen.

Hoeveel mensen gebruiken alcohol?

Volgens cijfers uit de Gezondheidsenquête 2022 drinkt 77,5% van de Nederlandse volwassenen alcohol, waarbij 6,5% overmatig drinkt en 8,3% als zware drinker wordt geclassificeerd.

De verslavende aard van alcohol wordt beïnvloed door de manier waarop het het beloningssysteem in de hersenen beïnvloedt, wat leidt tot herhaald gebruik en uiteindelijk afhankelijkheid. Het is belangrijk om professionele hulp en ondersteuning te zoeken bij het stoppen met drinken om met ontwenningsverschijnselen om te gaan en succesvol te herstellen van verslaving.