Gameverslaving wordt gekenmerkt door een voortdurende drang en behoefte om videogames te spelen. Deze gedragsverslaving leidt tot buitensporig lang en intensief gamegedrag, wat aanzienlijke schade kan veroorzaken aan iemands persoonlijke leven, sociale relaties, schoolprestaties of professionele functioneren.

Gameverslaving uit zich in een breed scala aan symptomen, zoals een voortdurende obsessie met games, ontwenningsverschijnselen bij het niet spelen, verlies van interesse in andere bezigheden en het gebruik van gamen als manier om aan negatieve gevoelens te ontsnappen. De verslaving ontstaat meestal geleidelijk, waarbij het gamen steeds meer tijd in beslag neemt en andere activiteiten naar de achtergrond verdwijnen. 

De effecten kunnen zowel mentaal (zoals depressie en angst) als fysiek (zoals slechte slaap en verminderde fysieke gezondheid) zijn. Personen die een gebrek aan sociale vaardigheden, hoge niveaus van stress, of andere psychische problemen hebben, lopen een hoger risico. Diagnose volgt na een grondige evaluatie door een professional, waarbij gekeken wordt naar de impact van het gamen op het dagelijks functioneren. 

Behandelingen variëren van gedragstherapie tot medicatie en steungroepen. In vergelijking met andere gedragsverslavingen vertoont gameverslaving ook patronen van compulsief gedrag en onthoudingsverschijnselen, maar het unieke aspect is de interactieve aard van games en de rol van internet en online gaming, die een constante en gemakkelijk toegankelijke bron van plezier en ontsnapping bieden.

Wat is gameverslaving?

Gameverslaving is een gedragsverslaving waarbij een persoon een obsessie met gamen ontwikkelt. Gamen krijgt de hoogste prioriteit ten koste van andere interesses en dagelijkse verantwoordelijkheden. Deze verslaving kenmerkt zich door het constante denken aan en plannen van gamen, zelfs als het leidt tot negatieve gevolgen. 

Ondanks pogingen om te stoppen of te minderen, blijft de persoon overmatig gamen, vaak als een manier om te ontsnappen of om een negatieve stemming te vermijden. Wanneer niet gegamed kan worden, kunnen ontwenningsverschijnselen optreden. 

De officiële criteria voor gameverslaving, zoals onderzocht door Sussman, Harper, Stahl, & Weigle (2018) in hun werk over internet- en gameverslavingen, zijn een patroon van compulsief gebruik van digitale technologieën, inclusief internet en videogames, dat leidt tot belangrijke beperkingen of stress. Dit patroon moet gedurende een bepaalde periode aanhouden en resulteren in verstoringen van persoonlijke, familiale, sociale, educatieve of beroepsmatige functies. 

De DSM-V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition) classificeert internet gaming stoornis als een aandoening die verdere studie vereist, erkennend dat gameverslaving een ernstige impact kan hebben op de geestelijke gezondheid en het welzijn van een individu.

Wat zijn de belangrijkste tekenen en symptomen van gameverslaving?

Constant denken aan gamen, rusteloosheid bij het niet spelen, en een groeiende behoefte aan meer tijd om te gamen zijn de voornaamste tekenen en symptomen van gameverslaving. Mensen ervaren vaak een onvermogen om speeltijd te verminderen, ondanks pogingen en de wens om te stoppen. 

Er is een verlies van interesse in sociale activiteiten en verantwoordelijkheden, met een voortdurende focus op gamen ondanks negatieve gevolgen. Dit kan leiden tot liegen over de hoeveelheid tijd besteed aan gamen en het gebruik van gamen om negatieve stemmingen te verlichten. 

Risico’s zoals het in gevaar brengen van onderwijskansen en persoonlijke relaties zijn niet ongewoon, evenals slechte fysieke gezondheid door herhaaldelijke belasting en blessures door langdurig gamen. Een diagnose vereist aanhoudend gedrag dat leidt tot aanzienlijke stress of beperkingen in het dagelijks leven.

Volgens Stockdale en Coyne (2018) vertonen gameverslaafden slechtere emotionele, fysieke, mentale en sociale gezondheid, met meer emotionele stress en sociale isolatie. Dit onderstreept de ernst van gameverslaving als een stoornis die belangrijke aspecten van het welzijn aantast.

Wat zijn de verschillen tussen gezond gamen en gameverslaving?

Gezond gamen is in balans, het respecteert grenzen en laat ruimte voor andere levensaspecten zoals werk, studie en socialiseren. Gameverslaving daarentegen wordt gekenmerkt door een gebrek aan controle over het gamen, waarbij het een prioriteit wordt boven alle andere aspecten van het leven.

De verschillen tussen gezond gamen en gameverslaving liggen in hoe groot de impact van gamen is op het dagelijks leven. Gamers spelen voor de lol, kunnen stoppen wanneer nodig en laten hun verantwoordelijkheden niet lijden onder hun hobby. Af en toe gebruiken ze games om te ontspannen of stress te vermijden, maar dit leidt niet tot negatieve gevolgen. 

Mensen met een gameverslaving echter, blijven gamen ondanks duidelijke emotionele-, fysieke-, mentale- en sociale gezondheidsproblemen. Ze ervaren stress of raken van streek als ze niet kunnen spelen, en hun relaties, werk of studie lijden hieronder. De drang om te gamen wordt vaak gevoed door de behoefte om te ontsnappen aan negatieve emoties of problemen. Dit kan leiden tot een afname van interesse in andere activiteiten en een merkbare achteruitgang in het dagelijks functioneren.

Volgens het onderzoek van Stockdale en Coyne vertonen gameverslaafden slechtere emotionele, fysieke, mentale en sociale gezondheid in vergelijking met niet-verslaafden, waarbij vrouwen een uniek risico lopen op negatieve uitkomsten. Dit benadrukt de noodzaak om gezond gamen te onderscheiden van gameverslaving, waar bij de laatste interventie vereist is, om de negatieve impact op het leven van mensen te verminderen.

Hoe ontwikkelt gameverslaving zich in de loop van de tijd?

Gameverslaving ontwikkelt zich geleidelijk: wat begint als een onschuldige vorm van ontspanning verandert langzaam in een dwangmatige gewoonte. Gamen wordt steeds vaker gebruikt om negatieve emoties of stress te vermijden, waardoor het plezier plaatsmaakt voor een vlucht uit de realiteit.

Een persoon kan urenlang spelen om een gevoel van verlichting of ontsnapping te ervaren. Deze afhankelijkheid wordt gekenmerkt door een aanzienlijke toename in de tijd besteed aan gamen, ondanks de negatieve gevolgen die het met zich meebrengt. Op een bepaald moment voelt het individu zich niet meer in staat om te stoppen of het gamen te beperken, wat leidt tot het negeren van persoonlijke en sociale verantwoordelijkheden. 

In dit stadium van gameverslaving begint het gamen duidelijk het dagelijks leven te verstoren en heeft het ingrijpende gevolgen. Zowel op korte als lange termijn kan gameverslaving leiden tot uiteenlopende psychologische, sociale en fysieke problemen. Psychisch kunnen stress, angst, depressie en ontwenningsverschijnselen optreden, terwijl sociaal contact vaak vermindert door het verwaarlozen van relaties en het afnemen van sociale vaardigheden. 

Langdurige speelsessies kunnen fysieke klachten veroorzaken, zoals vermoeidheid, slaapproblemen en een inactieve levensstijl. Uit onderzoek van Kuss en Griffiths (2012) blijkt dat gameverslaving zich stap voor stap ontwikkelt: van risicofactoren en oorzaken naar een echte verslaving met nadelige gevolgen en mogelijke behandelingen. Het volgt een patroon dat lijkt op andere gedragsverslavingen.

Wat zijn de kortetermijn- en langetermijneffecten van gameverslaving?

Op korte termijn leidt gameverslaving tot verminderde prestaties, stress, hoofdpijn, slaapproblemen, herhaalde blessures zoals carpaal tunnel syndroom, en oogspanning. Op de lange termijn leidt gameverslaving tot chronische gezondheidsproblemen en veroorzaakt migraine, zwakte in de ledematen, obesitas, en verergering van symptomen van ADHD en slapeloosheid. 

Het kan ook zorgen voor verwaarlozing van persoonlijke hygiëne, spieratrofie, gewichtstoename, verhoogde angst, paniekaanvallen, prikkelbaarheid, rusteloosheid, depressie, stemmingswisselingen en terugtrekking uit sociale groepen. De fixatie op gaming gaat ten koste van dagelijkse activiteiten, werk, carrière en studie. Relaties met geliefden staan onder druk, en er kan een escalatie van ongemakken optreden..

Wie loopt risico op het ontwikkelen van gameverslaving?

Mensen met beperkte sociale vaardigheden, hoge niveaus van neuroticisme, en een gebrek aan alternatieve hobby’s lopen het meeste risico op het ontwikkelen van gameverslaving. Deze factoren verhogen de afhankelijkheid van online omgevingen voor sociale interactie, waarbij games die beloning en progressie benadrukken, compulsief spelen versterken. 

Kinderen en jongeren zijn bijzonder kwetsbaar, omdat hun hersenen nog niet volledig ontwikkeld zijn en ze makkelijker blootgesteld worden aan de negatieve effecten van overmatig gamen. De toegankelijkheid van games, ontworpen om snel en constant te belonen, faciliteert de ontwikkeling van een gameverslaving.

Uit onderzoek van Karaca et al. (2020) blijkt dat risicofactoren voor online gameverslaving bij middelbare scholieren onder meer een hogere leeftijd, verhoogde sociale angst, ouders die beiden werken, en overmatig computergebruik zijn. Deze factoren vergroten de kwetsbaarheid van kinderen en adolescenten voor gameverslaving.

Bovendien is er een opmerkelijke samenhang tussen gameverslaving en andere psychiatrische aandoeningen, wat aantoont dat mensen met bepaalde geestelijke gezondheidsproblemen een groter risico lopen om gameverslaving te ontwikkelen, als een manier om te ontsnappen aan problemen of negatieve emoties.

Zijn kinderen en adolescenten kwetsbaarder voor gameverslaving?

Ja, kinderen en adolescenten zijn kwetsbaarder. Hun hersenen zijn nog in ontwikkeling en dat maakt hen vatbaarder voor (game)verslaving. De activatie van beloningsgebieden in de hersenen is anders bij jongeren, met een verminderde respons op beloningen, ze zoeken dus intensievere stimulatie. 

Onderzoek van Derevensky, Hayman en Gilbeau (2019), toont aan dat overmatig gamen, gokken, internetgebruik en smartphonegebruik vaak beginnen tijdens de kindertijd en adolescentie. Kinderen en tieners zijn in deze ontwikkelingsfase bovendien gevoeliger voor sociale en mentale gezondheidsproblemen, wat het risico op gameverslaving kan verhogen. 

Stress en negatieve ervaringen in het dagelijks leven kunnen ertoe leiden dat jongeren zich meer tot gamen wenden, waardoor de kans op problematisch gedrag toeneemt. Het is cruciaal dat het gedrag van kinderen en adolescenten nauwlettend wordt gevolgd en ondersteund om gameverslaving te voorkomen.

Wat veroorzaakt of draagt bij aan gameverslaving?

Gameverslaving wordt veroorzaakt of verergerd door factoren zoals sociaal-economische status, roken, online en computergebruik, en de werkstatus van de moeder, terwijl geslacht en het opleidingsniveau van de moeder volgens Toker en Baturay (2016) juist een beschermend effect kunnen hebben. 

Andere bijdragende elementen omvatten een mix van persoonlijkheidskenmerken, zoals een neiging tot impulsiviteit en een gebrek aan emotieregulatie, die mensen vatbaarder maken voor verslaving. Jongere leeftijdsgroepen, blootgesteld aan games, ontwikkelen sneller een verslaving door hun nog niet volledig ontwikkelde hersenen. Game design speelt een belangrijke rol; spellen zijn zo ontworpen dat ze gemakkelijk toegankelijk zijn via het internet, met beloningsmechanismen die spelers langere tijd betrokken houden. 

Deze ontwerpen kunnen een verslavend platform vormen, vooral voor mensen met een genetische aanleg of persoonlijkheidskenmerken die hen gevoeliger maken voor gameverslaving. Ook mentale gezondheidsproblemen, zoals ADHD, en onvervulde psychologische behoeften spelen een rol. Games bieden vaak een tijdelijke ontsnapping aan stress, spanning en negatieve emoties, waardoor men gaming gebruikt als een manier om emoties te reguleren. 

Dit wordt versterkt door het gevoel van prestatie en vooruitgang binnen games, die een gevoel van vervulling bieden dat in het echte leven misschien ontbreekt. Familiedynamiek en groepsdruk kunnen ook een rol spelen. Isolatie en gebrek aan sociale interactie kunnen mensen aanzetten tot online contact, terwijl prestatiedruk overmatig gamen stimuleert. Ook ouderlijke houding en studiedruk spelen mee, waarbij gamen als ontsnapping of beloning wordt gezien.

Kan gameverslaving samengaan met andere mentale gezondheidsproblemen?

Ja, gameverslaving kan samengaan met andere mentale gezondheidsproblemen zoals depressie, angststoornissen en ADHD. Onderzoek van Burleigh, Griffiths, Sumich, Stavropoulos en Kuss (2019) toont aan dat gameverslaving vaak voorkomt samen met andere verslavende gedragingen zoals alcoholmisbruik en verslavend gebruik van sociale media. 

Hoe wordt gameverslaving gediagnosticeerd?

Gameverslaving wordt vastgesteld door een klinische beoordeling en het voldoen aan specifieke criteria, zoals beschreven in de DSM-V, waarin ook de internetgokstoornis is opgenomen. De diagnose wordt gesteld door een professional en berust op de speeltijd én de invloed op het dagelijks leven.

Volgens Sussman, Harper, Stahl en Weigle (2018) omvat de diagnose het identificeren van gedragspatronen die ernstig lijden of beperkingen veroorzaken in persoonlijke, familiale, sociale, educatieve, beroepsmatige of andere belangrijke gebieden van functioneren. Een persoon wordt als gameverslaafd beschouwd als hij voldoet aan minstens vijf van de volgende criteria binnen een jaar: 

• een overmatige interesse in games 
• ontwenningsverschijnselen bij het niet spelen
• een behoefte om de hoeveelheid tijd die aan gamen wordt besteed te verhogen 
• mislukte pogingen om het gamen te beheersen of te stoppen 
• verlies van interesse in andere activiteiten
• voortzetting van het gamen ondanks kennis van psychosociale problemen
• liegen over de hoeveelheid gamen 
• gebruik van games om te ontsnappen aan negatieve stemmingen
• het in gevaar brengen of verliezen van een belangrijke relatie, baan of onderwijs- of carrièremogelijkheden vanwege gamen. 

Wat zijn de meest effectieve behandelingen voor gameverslaving?

Cognitieve gedragstherapie (CGT), familie- en vriendenondersteuning, medicatie en preventiestrategieën zijn de meest effectieve behandelingen voor gameverslaving. Onderzoek door Wölfling et al. (2019) benadrukt de belofte van kortdurende behandeling voor internet- en gameverslaving (STICA), een geprotocolleerde CGT die een breed scala aan internetverslavingen aanpakt. 

Deze aanpak is effectief gebleken in het verminderen van de symptomen van gameverslaving, door mensen te helpen problematische gedachten en gedrag te identificeren en te veranderen, en betere coping strategieën te ontwikkelen. Therapieën zoals CGT, mindfulness en gedragsinterventies zijn uitgebreid onderzocht en effectief bewezen in het beheersen van gameverslaving. Ze helpen individuen bewust te worden van hun verslaving.

De steun van familie en vrienden is cruciaal; het verbetert de communicatiedynamiek en helpt bij het verminderen van de kernsymptomen van verslaving. Medicatie, hoewel niet specifiek goedgekeurd voor gameverslaving, zoals bupropion en escitalopram, kan nuttig zijn als aanvulling op psychologische behandelingen voor bijkomende aandoeningen zoals depressie. 

Preventiestrategieën, waaronder vrijwillige onthouding, behandeling in een afkickkliniek en alternatieve therapieën zoals transcraniële Direct Current Stimulation (tDCS), bieden aanvullende opties om de effectiviteit van gameverslaving therapieën te vergroten. Studies tonen aan dat een gecombineerde aanpak, die verschillende technieken integreert, bijzonder nuttig is bij het verminderen van overmatig gamen en het verbeteren van de controle.

Welke soorten therapie worden gebruikt bij de revalidatie van gameverslaving?

De voornaamste therapievormen voor gameverslaving zijn CGT, gezins- of familietherapie, mindfulness, en virtual reality therapie (VRT). CGT helpt mensen negatieve denkpatronen die bijdragen aan de verslaving te identificeren en te veranderen, terwijl het ook copingstrategieën ontwikkelt voor het beheersen van de drang om te gamen. 

Familietherapie richt zich op het verbeteren van communicatie en het oplossen van problemen binnen het gezin, wat nodig is voor herstel, door de dynamiek aan te pakken die de verslaving kan versterken. Mindfulness traint deelnemers om zich bewust te zijn van hun gedachten en gevoelens zonder oordeel, wat helpt bij het verminderen van game-gerelateerde driften en het versterken van motivatie en toewijding aan herstel. 

VRT, zoals onderzocht door Park et al. (2016), heeft aangetoond de ernst van online gameverslaving te verminderen en de balans van het cortico-striatale-limbische circuit te verbeteren, wat wijst op de doeltreffendheid van het gebruik van gesimuleerde omgevingen om deelnemers te helpen bij het leren van nieuwe gedragingen en het verminderen van verslavingsgedrag. Elke therapie wordt aangepast aan de individuele behoeften, waarbij technieken worden gecombineerd.

Hoe kunnen families en vrienden iemand met gameverslaving ondersteunen?

Familie en vrienden kunnen iemand met gameverslaving ondersteunen door emotionele en sociale steun te bieden, positieve relaties te versterken, eenzaamheid en stress te verminderen, gezond gamegedrag en tijdbeheer aan te moedigen, en actief betrokken te zijn bij educatie en behandeling.

Studies tonen aan dat deze benaderingen effectief zijn. Open communicatie zonder oordeel helpt schaamte te verminderen en bevordert empathie. Het versterken van familiebanden door samen activiteiten te ondernemen, kan interacties verbeteren en eenzaamheid verminderen. Het stellen van gezonde grenzen en realistische limieten aan speeltijd, met een focus op het afwisselen met schoolwerk of andere verplichtingen, bevordert evenwichtige gewoonten. 

Professionele hulp, zoals deelname aan CGT, is effectief. Betrokkenheid bij de behandeling verbetert de uitkomsten aanzienlijk. Het ondersteunen van kleine successen door aanmoediging kan helpen bij het opbouwen van positieve ervaringen buiten gaming. Het gezin informeren over de gevolgen van gameverslaving en deelname aan steungroepen kan waardevolle steun bieden. 

Met deze gecombineerde aanpak kunnen familie en vrienden een belangrijke rol spelen in het herstelproces.

Kan medicatie helpen bij symptomen van gameverslaving?

Ja, medicatie helpt bij bepaalde symptomen van gameverslaving. Medicijnen zoals atomoxetine, dat vaak wordt gebruikt voor de behandeling van ADHD, kunnen effectief zijn in het verminderen van de symptomen van gameverslaving door het verbeteren van de cognitieve controle en het verminderen van impulsief gedrag.

Onderzoek van Han, D., Hwang, J., & Renshaw, P. heeft aangetoond dat behandeling met bupropion met verlengde afgifte effectief is in het verminderen van de hunkering naar videogames en de door cues geïnduceerde hersenactiviteit bij patiënten met een internet videogameverslaving. Dit toont aan dat bepaalde medicijnen, zoals bupropion, nuttig kunnen zijn bij het aanpakken van de kernsymptomen van gameverslaving.

Het is echter belangrijk te benadrukken dat medicatie het best gecombineerd kan worden met CGT voor de behandeling van gameverslaving. Studies hebben aangetoond dat een gecombineerde aanpak, die zowel medicatie als therapie omvat, vaak nodig is om de onderliggende psychologische problemen aan te pakken en duurzame veranderingen in gedrag te bewerkstelligen.

Vroegtijdige interventie is cruciaal voor de effectiviteit van de behandeling. Terwijl medicatie symptomen kan verminderen, is volledig herstel vaak afhankelijk van een uitgebreide behandeling die gericht is op het ontwikkelen van gezondere copingmechanismen en het aanpakken van eventuele bijkomende aandoeningen, zoals depressie, die vaak samengaan met gameverslaving. De behandeling moet op maat worden gemaakt, met een focus op zowel de fysieke als psychologische aspecten van de verslaving.

Hoe kan gameverslaving worden voorkomen?

Gameverslaving kan voorkomen worden door het instellen van duidelijke speellimieten, zoals een maximaal aantal minuten op werkdagen en -uren in het weekend. Het is belangrijk om internetapparaten buiten de slaapkamer te houden en deelname aan buitenactiviteiten, creatieve bezigheden en sociale evenementen te stimuleren. 

Het bieden van bevredigende alternatieven kan helpen de aantrekkingskracht van games te verminderen. Open gesprekken met kinderen over gamegebruik bouwen vertrouwen op en zorgen voor een veilige omgeving waarin ze persoonlijke ervaringen kunnen delen. Het ontwikkelen van een plan met duidelijke regels voor mediagebruik in gedeelde ruimtes en het monitoren van gamegedrag zijn essentieel. 

Ouders en verzorgers moeten deelnemen aan educatieve programma’s en campagnes om de risico’s van overmatig gamen en de vroege tekenen van problematisch gedrag te leren herkennen. Educatie op scholen en selectieve preventie zijn volgens King et al. (2018) veelbelovende strategieën voor het voorkomen van game- en internetverslaving. 

Deze aanpakken moedigen het creëren en onderhouden van gezonde gewoonten en ondersteunende routines en omgevingen aan. Het zoeken naar begeleiding van professionals kan ook helpen bij het bieden van de nodige ondersteuning en preventie.

Wat is de relatie tussen online gamen en verslavingsrisico?

De relatie tussen online gamen en verslavingsrisico ligt in de structuur van games die ontworpen zijn om spelers langdurig te boeien. Online games bieden een meeslepende ervaring met systemen die beloningen en voortgang koppelen aan tijdsinvestering, waardoor het risico op overmatig gamen toeneemt. 

Deze games zijn vaak zo ontworpen dat ze een alternatief bieden voor het echte leven, met gemakkelijk toegankelijke, maar moeilijk te doorbreken, beloningsmechanismen die compulsief gedrag versterken. De sociale context van gaming, inclusief groepsdruk en een competitieve drive, verhoogt het risico op verslaving, vooral bij individuen die kampen met persoonlijke of omgevingsfactoren zoals psychopathologische aandoeningen. 

Volgens Hyun et al. (2015) zijn psychopathologische stoornissen, waaronder ADHD en depressie, de sterkste risicofactoren voor online gameverslaving. Deze aandoeningen verhogen de kans op het ontwikkelen van problematisch gamegedrag, omdat gaming wordt gezien als een ontsnapping of copingmechanisme. 

Vergeleken met andere activiteiten, bieden online games een hoger risico op verslaving door hun interactieve en meeslepende aard, gecombineerd met een gebrek aan alternatieven die dezelfde mate van beloning of ontsnapping bieden.

Is gameverslaving vergelijkbaar met andere gedragsverslavingen?

Ja, gameverslaving lijkt op andere gedragsverslavingen door gedeelde kenmerken als hunkering, controleverlies, en het ermee doorgaan ondanks negatieve gevolgen. Net als bij gokverslaving speelt het beloningssysteem een rol, wat leidt tot tolerantie en ontwenningsverschijnselen, vergelijkbaar met middelenverslavingen. 

Ondanks het ontbreken van fysieke inname, veroorzaken zowel internet- als gameverslavingen opvallende veranderingen in de hersenen. Neuroimaging studies tonen aan dat deze activiteiten dezelfde hersencentra activeren als drugsgebruik en gedragsverslavingen, wat de classificatie als stoornis ondersteunt. De erkenning van gameverslaving als stoornis heeft geleid tot een betere herkenning en behandeling. 

Volgens Weinstein en Lejoyeux (2015) kunnen internet- en videogameverslaving vergelijkbare neurale mechanismen activeren als drugsverslaving, waaronder een verminderde gevoeligheid van het dopaminerge beloningssysteem.

Behandelopties in afkickklinieken variëren van poliklinische tot klinische behandelingen, afhankelijk van de ernst van de verslaving.

Kan een afkickkliniek helpen bij het behandelen van gameverslaving?

Ja, een afkickkliniek kan helpen bij gameverslaving door een breed scala aan behandelingen te bieden. Therapieën zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), groepstherapie en gezinstherapie richten zich op het doorbreken van compulsieve gewoonten en het aanpakken van onderliggende problemen. 

Afkickklinieken bieden ook ondersteuning voor bijkomende geestelijke gezondheidsproblemen zoals depressie. Het kiezen van een gerenommeerde afkickkliniek met ervaren personeel en gepersonaliseerde behandelplannen kan de uitkomsten voor mensen die worstelen met gameverslaving aanzienlijk verbeteren.

Volgens Griffiths en Meredith (2009) treft gameverslaving een kleine groep spelers, waarbij vooral frequente spelers risico lopen. Behandelopties als steungroepen, gedragstherapieën, 12-stappenprogramma’s, en motiverende gespreksvoering zijn effectief.

Afkickklinieken bieden gestructureerde programma’s aan, zowel poliklinische sessies als intensieve klinische opnamen, die zijn afgestemd op de ernst van de verslaving.

Zijn er poliklinische en klinische opties voor de behandeling van gameverslaving?

Ja, beide opties zijn mogelijk bij gameverslaving. Poliklinische zorg is geschikt voor mildere gevallen, terwijl bij ernstige verslaving klinische opname nodig is. Poliklinische zorg biedt flexibiliteit, terwijl opname intensieve, gestructureerde ondersteuning biedt, inclusief nazorg. De keuze hangt af van de ernst en persoonlijke behoeften. 

Onderzoek door Wölfling et al. (2019) toont aan dat kortdurende behandeling voor internet- en gameverslaving, een gestructureerd CGT-programma, effectief symptomen vermindert en psychosociaal functioneren bij mannen verbetert.

Wordt gameverslaving wereldwijd erkend als een psychische stoornis?

Ja, gameverslaving wordt door de wereldwijd erkend als een psychische stoornis en is opgenomen in de ICD-11 als ‘gaming disorder’. Het kenmerkt zich door verminderde controle en schadelijke gevolgen. In de VS staat het nog als onderwerp voor verder onderzoek in de DSM-5.

Onderzoek van Krossbakken et al. (2018) toont aan dat pathologisch gamen wederzijds geassocieerd is met geestelijke gezondheidsproblemen en dat het voor een groot aantal mensen niet spontaan oplost over 2 jaar. Dit ondersteunt de noodzaak voor erkenning en behandeling van gameverslaving als een mogelijk psychische stoornis.

Kan gameverslaving leiden tot fysieke gezondheidsproblemen?

Ja, gameverslaving leidt tot fysieke klachten zoals obesitas, houdingsproblemen, slaaptekort, oog- en spierklachten, carpaletunnelsyndroom en lichamelijke inactiviteit. Ook persoonlijke verwaarlozing, migraine, epileptische aanvallen en mentale gezondheidsproblemen kunnen voorkomen, vooral bij langdurig en overmatig gamegedrag.

Onderzoek door Aziz, Nordin, Abdulkadir en Salih in “Digital Addiction: Systematic Review of Computer Game Addiction Impact on Adolescent Physical Health” (Electronics, 2021; 10) toont aan dat digitale verslaving bij Maleisische adolescenten diverse fysieke gezondheidsproblemen heeft veroorzaakt.